วัดวิหารทอง วัดร้างเหลือเจดีย์ลวดลายปูนปั้นสวยงาม ที่อยุธยา

วัดวิหารทอง วัดร้างเหลือเจดีย์ลวดลายปูนปั้นสวยงาม ที่อยุธยา… สวัสดีครับท่านผู้ติดตามและสนใจเรื่องราวการเดินทางท่องเที่ยวตามรอยความศรัทธาทุกท่าน วันนี้ผมจะพาทุกท่านไปเที่ยววัดร้างอีกแห่งหนึ่งในจังหวัดพระนครศรีอยุธยานามว่า วัดวิหารทอง ซึ่งเหลือองค์เจดีย์ตั้งโดดเด่นแต่หลบสายตาผู้คนเพราะอยู่ในเขตของบริษัทเอกชน… ความพิเศษคือเป็นเจดีย์ที่มีลวดลายปูนปั้นหลงเหลือให้เห็นถึงความสวยงามวิจิตรอย่างมาก จึงจะพาทุกท่านเดินทางไปเที่ยวชมกันครับ

ก่อนจะเดินทางขอกล่าวเพื่อไม่ให้เกิดดราม่าเสียก่อน แม้ว่าองค์เจดีย์ตรงนี้จะอยู่ในเขตบริษัทเอกชน แต่พื้นที่ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานโดยกรมศิลปากรแล้ว ดังนั้นบริษัทเอกชนตรงนี้จะชำระค่าเช่าที่ดินต่อกรมศาสนาทุกปี และดูแลเจดีย์นี้ให้คงเดิมตลอดไป…ดังนั้นขอให้เข้าใจว่ายุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้ว ชาวบ้านก็ต้องทำมาหากิน ถ้าจะอนุรักษ์หมดทั้งกรุงเก่า คงต้องไล่คนหนีให้หมดกลายเป็นเมืองร้างล่ะครับ… เข้าใจตามนี้นะครับ…

การเดินทางให้ใช้เส้นทางผ่านวัดวงษ์ฆ้อง มาที่บริษัทนิวอธิปัตย์ ซึ่งเป็นบริษัทรถทัวร์ท่องเที่ยว เจดีย์องค์นี้จะอยู่ภายในบริษัทนี้ครับ

เจดีย์ ณ วัดวิหารทอง

เจดีย์วัดวิหารทอง

การสำรวจของอาจารย์ น. ณ ปากน้ำ

จากข้อมูลในหนังสือ “ห้าเดือนกลางซากอิฐปูนที่อยุธยา” โดยอาจารย์ น. ณ ปากน้ำ ได้เขียนบันทึกการสำรวจวัดร้างในจังหวัดพระนครศรีอยุธยารวมถึงวัดวิหารทองไว้ด้วย ซึ่งมีเนื้อหาดังนี้

เมื่อปี พ.ศ.2501 อาจารย์ น. ณ ปากน้ำเคยเข้ามาสำรวจ พบว่ามีเจดีย์ทรงปรางค์ขนาดย่อมทรงสูงอยู่หนึ่งองค์ มีซากอุโบสถ เห็นเสาแปดหลี่ยม บัวหัวเสาเป็นรูปกลีบบัวละเอียด หลังอุโบสถมีซุ้มจระนำ พระประธานเป็นพระปูนปั้นมีเรือนแก้วประกอบติดผนัง ภายในเรือนแก้วทาสีเสน พบชิ้นส่วนกระเบื้องมุงหลังคาแบบลูกฟูก และพระพุทธรูปทำด้วยศิลาทรายขนาดเท่าคนจริง ได้เห็นวิธีเรียงอิฐเสาแปดเหลี่ยม โดยเขาเอาอิฐปลายด้านหนึ่งปาดให้เป็นเส้นเฉียงแล้วนำมาวางสลับกันให้สองด้านชนกัน จะกลายด้านหนึ่งเป็นแปดเหลี่ยม

ขนาดอิฐที่เคยวัดได้มีขนาด 32 x 16 x 6 เซนติเมตร แซมด้วยอิฐเล็กขนาด 26 x 14 x 4 เซนติเมตร และมีอิฐใหญ่พิเศษขนาด 35 x 16 x 6 เซนติเมตร บ้างประปราย

แผนผังวัดวิหารทอง ปรางค์อยู่ด้านหน้าทางทิศใต้ด้านหน้าหันออกคูเมือง หลังปรางค์มีเจดีย์กลม ทางทิศตะวันตกมีเจดีย์เล็กอีกสององค์ เป็นเจดีย์เหลี่ยม ต่อไปทางทิศเหนือเป็นอุโบสถ ทางทิศตะวันตกยังเห็นแนวกำแพงแก้วและหัวเม็ดทรงมัณฑ์

แต่เมื่อมาสำรวจอีกครั้งในปี พ.ศ.2509 ไม่มีเหลือซากใดๆ พบเพียงปรางค์องค์เดียวเท่านั้น…

สภาพปัจจุบัน

ปี พ.ศ.2561 ผมได้เดินทางมาเที่ยวชมเจดีย์ตามบันทึกของอาจารย์ น. ณ ปากน้ำ ยังพบลวดลายปูนปั้นที่สวยงามมากเลยทีเดียว และได้รับการดูแลรักษาให้คงสภาพเดิมเป็นอย่างดีครับ

ลายปูนปั้นที่เจดีย์

ลายปูนปั้นที่เจดีย์

ยอดปรางค์

แม้จะเหลือองค์เจดีย์ทรงปรางค์ตั้งโดดเดี่ยว แต่ก็ได้ให้จินตนาการถึงกาลเวลาในอดีตที่มีความรุ่งเรือง แต่บัดนี้ได้สูญหายไปตามกาลเวลา เป็นไปตามหลักสัจธรรมที่ว่า เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นเรื่องธรรมดา

ขอขอบพระคุณการติดตามอ่านเรื่องราวแล้วพบกันใหม่ในบทความต่อไป… สวัสดีครับ…