ช่วงนี้เป็นช่วงของการทำบุญที่สำคัญของพุทธศาสนิกชนทั่วไป ซึ่งจะเป็นช่วงของวันเข้าพรรษา ชาวพุทธส่วนมากก็จะนิยมเดินทางไปทำบุญที่วัดต่างๆ และเป็นโอกาสอันดีที่จะเป็นการร่วมกันทำความดีกับครอบครัวอีกด้วย และสิ่งที่นิยมซื้อไปทำบุญกันนั้น จะนิยมในรูปแบบสำเร็จรูปที่มักจัดกันไว้ตามห้างสรรพสินค้าหรือตามร้านค้าต่างๆ การเลือกซื้อนั้นควรจะเลือกอย่างประณีตและควรเป็นสินค้าที่มีคุณภาพ ผมจึงได้นำบทความเกี่ยวกับเทคนิคและวิธีการเลือกซื้อจากนิตยสาร “ฉลาดซื้อ” นิตยสาร “ฉลาดซื้อ” ได้เขียนบทความจากการสำรวจความคิดเห็นของพระภิกษุสงฆ์ทั่วไปเกี่ยวกับสิ่งของที่บรรจุในถังสังฆทาน ซึ่งเป็นข้อมูลที่มีประโยชน์ต่อผู้ที่จะซื้อสิ่งของไปถวายพระสงฆ์อย่างมาก เรามาดูกันว่าสิ่งของประเภทใดที่มีความจำเป็นน้อย และอาจจะมีมากเกินความจำเป็นต่อพระสงฆ์ 10 ลำดับ 1.ใบชา ซึ่งปัจจุบันนี้ พระสงฆ์มักไม่นิยมชงฉันกันมากนัก และมีมากเกินความจำเป็นแล้ว 2.ขิงผงสำเร็จรูป ซึ่งประกอบด้วยน้ำตาลปริมาณมาก ซึ่งอาจจะมีผลไม่ดีต่อสุขภาพ จึงไม่เหมาะที่จะมานำถวาย 3. ยาจุดกันยุง ปัจจุบันภายในวัดมีวิธีป้องกันยุงที่ดี จึงไม่เหมาะที่จะซื้อมาถวาย 4.นมข้นหวาน 5.กาแฟผงสำเร็จรูป 6.ถัง กล่องสบู่ ขวดน้ำ ขันพลาสติก ซึ่งผู้ทำบุญมักซื้อมาถวายและมีอยู่มากเกินความจำเป็น 7.บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป 8.น้ำดื่มบรรจุขวด 9.ขนมคุ้กกี้และ ขนมอบต่างๆ 10.ธูป เทียน ไม้ขีดไฟ ซึ่งส่วนใหญ่ภายในวัดมีปริมาณที่มากเพียงพอแล้ว ส่วนสิ่งของที่เป็นประโยชน์และเป็นของจำเป็นต้องใช้สำหรับพระสงฆ์มีดังนี้ 1.แชมพูสระผม ผู้คนส่วนใหญ่มักคิดกันว่า ไม่มีความจำเป็นเนื่องจะพระสงฆ์โกนหัว แต่ความเป็นจริงแล้วเป็นสิ่งที่จำเป็นมาก เพื่อไว้ทำความสะอาดเหงื่อไคลหนังศีรษะได้เป็นอย่างดี และที่สำคัญคือจำเป็นต้องใช้กันทุกรูป 2.มีดโกน ใบมีดโกน เป็นอุปกรณ์คู่กายพระสงฆ์ แต่น้อยคนนักที่จะซื้อถวาย 3.อุปกรณ์เครื่องครัว เช่นจาน กะทะ หม้อ ช้อน แก้วน้ำ ซึ่งจะเป็นการอำนวยความสะดวกแก่ญาติโยมที่มาทำบุญ และควรเป็นสิ่งของที่มีคุณภาพ 4.อุปกรณ์ช่าง ค้อน ตะปู ไขควง สว่าน เป็นอุปกรณ์ที่มีความจำเป็นเพราะพระสงฆ์จะใช้ในการบูรณะวัดได้ด้วย 5.อุปกรณ์ทำความสะอาด… Read More »

https://youtu.be/4ICCBd6CtH8 เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ผมได้มีโอกาสเดินทางไปไกลถึงจังหวัดระยอง และเช่นเดิมก่อนการเดินทางไปจังหวัดไหนๆก็ตาม จะต้องเตรียมหาข้อมูลการเดินทางเพื่อไม่ให้เสียโอกาสในการเดินทางครั้งนั้นๆ ผมได้เปิดดูหนังสือตามรอยพระพุทธบาท ของพระชัยวัฒน์ อชิโต ก็ได้รับทราบข้อมูลว่า มีวัดหนึ่งที่น่าสนใจอย่างมาก เนื่องจากมีรอยพระพุทธบาทประดิษฐานอยู่ และเป็นเพียงแห่งเดียวในจังหวัดระยอง และที่นั่นก็คือวัดเขาพระบาท ซึ่งตั้งอยู่ที่ตำบลบ้านแลง อำเภอเมือง จังหวัดระยอง จากสถานที่ตั้งอยู่ในอำเภอเมืองผมก็คิดว่าการเดินทางก็คงจะไม่ลำบากมาก จึงตั้งใจที่จะเดินทางไปกราบรอยพระพุทธบาทที่นี่ให้ได้ การเดินทางถือว่าสะดวกมาก ถ้ามาจากกรุงเทพฯ ให้มาเส้นมอเตอร์เวย์ ตรงเข้าจังหวัดระยอง จะผ่านห้างบิ๊กซีแล้วตรงมาเรื่อยๆ จนถึงสี่แยกบ้านแลงแล้วเลี้ยวซ้ายตรงไปอีกประมาณ 7 กิโลเมตร จะถึงทางแยกรุปตัว T แล้วเลี้ยวขวาตรงไปเรื่อยๆจะถึงวัดเขาพระบาท ซึ่งรอยพระพุทธบาทจะประดิษฐานในพระมณฑปอยู่บริเวณเชิงเขาขึ้นไปประมาณ 150 เมตร ลักษณะของรอยพระพุทธบาทมีขนาดกว้างประมาณ 11 นิ้ว ยาว 27 นิ้ว เป็นรอยลึกลงไปประมาณครึ่งนิ้ว ตำนานเรื่องเล่าเกี่ยวกับรอยพระพุทธบาทเขาประดู่ ในนิทานปรัมปรา ได้เล่ากันไว้ว่า ผู้ที่มีบ้านเรือนอยู่บริเวณเชิงเขาเคยได้ยินเสียงมโหรีแว่วมาตามสายลม ในทุกๆวันพระ และมีผู้เล่าอีกว่า ในเวลาเช้าทุกวันพระจะได้เห็นพระภิกษุเดินออกมารับบิณฑบาตรจากชาวบ้านบริเวณเชิงเขา และเมื่อท่านรับบิณฑบาตรแล้ว ท่านก็จะเดินลับไปทางเชิงเขาโดยไม่มีใครรู้เลยว่าท่านมาจากไหน จนประมาณปี พ.ศ. 2514 มีพระธุดงค์รูปหนึ่งมาทำการปักกลดปฏิบัติธรรมบริเวณ “สำนักสงฆ์ตะเกราทอง” และชาวบ้านได้นำอาหารมาถวายเป็นประจำทุกเช้า ในวันหนึ่งพระธุดงค์รูปนั้นได้บอกกับชาวบ้านว่า “ต่อไปจะพบของดีที่ภูเขาลูกนั้น” จนกระทั่งได้มีผู้พบเห็นรอยพระพุทธบาทที่เขาประดู่ เนินเขาแห่งนี้มีแนวติดต่อกับเขาใหญ่ๆคือ ทิศตะวันออกเฉียงใต้ติดกับเขายายดาหรือเขาตะเภาคว่ำ (สำเภาคว่ำ) ทิศเหนือติดกับเขายอดแหลมในเทือกเขาท่าฉุด ลักษณะของรอยพระพุทธบาทจะเป็นรอยพระพุทธบาทเบื้องซ้ายบ่ายไปทางทิศเหนือ ลักษณะตะแคงกับหินลาด ส่วนเรื่องราวของชื่อภูเขาแถบนี้ มีตำนานเล่าไว้ว่า ในอดีตมีพ่อค้าสำเภาบรรทุกสินค้ามาเลียบชายฝั่งทะเลจะเดินทางไปเมืองศรีวิชัย แต่ได้เกิดอุบัติเหตุ เรือสำเภาคว่ำและจมลงใกล้กับชายฝั่ง ลูกเรือได้พยายามว่ายหนีเข้าฝั่งและช่วยกันฉุดเรือสำเภา แต่ไม่สำเร็จต่อมาบริเวณนั้นได้กลายเป็นภูเขาจึงเรียกว่า “เขาตะเภาคว่ำ”… Read More »

วันอาสาฬหบูชา เป็นวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาอีกวันหนึ่งของประเทศไทย และให้นับเป็นวันหยุดราชการของประเทศไทยด้วย คำว่า “อาสาฬหบูชา” นั้นย่อมาจากคำว่า “อาสาฬหปูรณมีบูชา” แปลว่า การบูชาในวันเพ็ญเดือนอาสาฬหะ หรือ การบูชาในวันเพ็ญเดือน 8 ถ้าในปีใดมีเดือน 8 สองหน ก็ให้เลื่อนไปทำในวันเพ็ญเดือน 8 หลังแทน ความสำคัญของวันอาสาฬหบูชา หลักๆมีดังนี้ 1. เป็นวันที่พระพุทธองค์ได้ทรงแสดงพระธรรมเทศนาเป็นครั้งแรก แก่ปัญจวัคคีย์ทั้ง 5 รูป ที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน ใกล้เมืองพาราณสี พระธรรมที่ทรงแสดงเรียกว่า “ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร” แปลว่า พระสูตรแห่งการหมุนวงล้อธรรม หรือความจริงที่ไม่มีผู้ใดปฏิเสธได้ นั่นก็คือ อริยสัจสี่ประการ ได้แก่ ทุกข์ คือ “ความจริงอันประเสริฐคือความทุกข์” สมุทัย คือ “ความจริงอันประเสริฐคือเหตุให้เกิดทุกข์” นิโรธ คือ “ความจริงอันประเสริฐคือความดับไม่เหลือแห่งทุกข์” มรรค คือ ความจริงอันประเสริฐคือทางที่ทำให้ผู้ปฏิบัติตามลุถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ 2. เป็นวันที่เกิดพระสงฆ์รูปแรกในพระพุทธศาสนา คือ พระอัญญาโกญฑัญญะ ภายหลังจากที่ได้ฟังธรรมและบรรลุธรรมเป็นพระโสดาบันแล้ว ก็ได้ทูลขออุปสมบท พระพุทธองค์ทรงประทานการอุปสมบทให้ด้วยวิธีที่เรียกว่า “เอหิภิกขุอุปสัมปทา”เป็นพระภิกษุรูปแรกในพระพุทธศาสนา 3. เป็นวันที่สมบูรณ์แห่งพระรัตนตรัย ได้แก่ พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ประวัติความเป็นมาของวันอาสาฬหบูชา ในสมัยพุทธกาลพระพุทธองค์ได้ทรงตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในวันเพ็ญเดือน 6 หรือวันวิสาขบูชา และได้ทรงพิจารณาธรรมอยู่นานถึง 7 สัปดาห์ และพระองค์ทรงได้คิดว่าพระธรรมที่พระองค์ทรงบรรลุนั้นเป็นสิ่งที่ลึกซึ้งยากนักที่ใครจะเข้าถึง ท้าวสหัมบดีพรหมได้ทราบว่าพระองค์ทรงวิตกในเรื่องการเข้าใจพระธรรมของเหล่ามนุษย์ทั้งหลาย… Read More »

เมื่อเรากล่าวถึงคำว่า “สังฆทาน” ก็คงจะเป็นคำที่คุ้นเคยของเหล่าชาวพุทธทุกคนอยู่แล้ว แปลตรงตัวคือ การถวายทานแด่พระสงฆ์ ในเรื่องของสังฆทานนั้น มีประวัติความเป็นมาตั้งแต่สมัยพุทธกาล ซึ่งพระพุทธเจ้าได้ทรงตรัสไว้ว่า การถวายสังฆทาน ให้ผลบุญอานิสงส์มากกว่าแม้จะถวายทานดังกล่าวแก่พระพุทธองค์ คำสอนนี้มีปรากฏใน พระไตรปิฎกเล่มที่ 14 พระสุตตันตปิฎก เล่ม 6 มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ วิภังควรรค ทักขิณาวิภังคสูตร ซึ่งมีเนื้อหาโดยย่อดังนี้ ในสมัยพุทธกาล ครั้งหนึ่งพระพุทธองค์ทรงประทับอยู่ ณ วัดนิโครธาราม กรุงกบิลพัสดุ์ พระนางมหาปชาบดีโคตมี พระมาตุจฉาของพระพุทธเจ้า ได้เกิดศรัทธาแรงกล้า ได้ทรงทอจีวรด้วยพระองค์เองเพื่อนำมาถวายแก่พระพุทธเจ้าโดยเฉพาะเจาะจง  แต่พระพุทธองค์ทรงได้ปฏิเสธที่จะรับถวายผ้าจีวรดังกล่าว โดยได้ตรัสให้พระนางมหาปชาบดีโคตมีนำผ้าดังกล่าวไปถวายแก่กองกลางคณะสงฆ์ เพราะทรงเห็นว่าการถวายผ้าเป็นสังฆทานจักได้อานิสงส์มากกว่า แม้จะถวายแก่พระพุทธเจ้าผู้เป็นพระบรมศาสดาก็ตาม (การถวายหรือให้ทานแก่พระพุทธเจ้า พระภิกษุหรือบุคคลทั่วไป ทรงจัดเป็นปาฏิปุคลิกทาน) อีกทั้งการถวายเป็นสังฆทานนั้นย่อมถือว่าเป็นการบูชาพระพุทธองค์ผู้ทรงเป็นประมุขแห่งพระสงฆ์ทั้งปวงด้วย ด้วยเหตุผลดังกล่าวข้างต้น เป็นผลให้การถวายสังฆทานเป็นที่นิยมของชาวพุทธเป็นอย่างมากเนื่องจากจะเป็นการทำบุญที่ได้อานิสงส์มาก แต่ชาวพุทธโดยทั่วไปนั้น ยังเข้าใจคลาดเคลื่อนเกี่ยวกับการทำบุญลักษณะนี้ โดยเข้าใจผิดว่าการทำบุญ จะต้องซื้อถังสีเหลืองและมีสิ่งของจำเป็นในถังนั้น แล้วนำไปถวายแด่พระสงฆ์ แต่ความเป็นจริงแล้ว ไม่ว่าเราจะถวายสิ่งใดๆแด่สงฆ์ (คณะสงฆ์) ก็ล้วนเป็นการถวายสังฆทานทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็น การถวายภัตตาหารเพลแด่คณะสงฆ์ การถวายผ้าป่า การถวายกฐิน การสร้างวิหารทาน การสร้างโบสถ์ หรือแม้กระทั่ง หลอดไฟเพียง 1 หลอด แต่เราได้ถวายให้กับทางวัดก็ล้วนเป็นสังฆทานทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นแล้วก่อนการซื้อสิ่งของใดๆถวายแด่คณะสงฆ์ ควรที่จะพิจารณาว่าสิ่งของเหล่านั้นมีความจำเป็นที่ต้องใช้หรือไม่เป็นสำคัญ ส่วนท่านที่นิยมซื้อถังสังฆทานก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดอะไร เพราะก็สามารถที่จะนำไปทำบุญเป็นสังฆทานได้เช่นกัน แต่ต้องเลือกกันระดับหนึ่ง ไม่ว่าจะเรื่องคุณภาพ วันหมดอายุ และความจำเป็น ถ้าเราจะซื้อสิ่งของแล้วรวมๆใส่ถุง ก็สามารถทำได้ และสิ่งที่จำเป็นควรประกอบด้วยสิ่งของดังนี้… Read More »

เมื่อวันที่ 21 มิถุนายน 2557 ผมมีโอกาสได้เดินทางผ่านนครราชสีมา แถวๆอำเภอปากช่อง เพื่อจะได้ไม่ให้เสียเที่ยวในการเดินทางครั้งนี้ เนื่องจากปัจจุบันค่าใช้จ่ายเรื่องเชื้อเพลิงก็แพงขึ้นมาก จึงได้ค้นหาข้อมูลจากหนังสือ “ตามรอยพระพุทธบาท” ของพระชัยวัฒน์ อชิโต เผื่อจะมีสถานที่ให้ได้ไปสำรวจและกราบนมัสการรอยพระพุทธบาท ก็มีข้อมูลว่ามีรอยพระพุทธบาทแห่งหนึ่งอยู่ที่ ต.กลางดง อ.ปากช่อง จ.นครราชสีมา เมื่อได้ข้อมูลดังกล่าวผมก็ได้เปิดอินเตอร์เน็ต เผื่อจะมีใครได้เดินทางไปมาแล้ว และก็มีคณะเดินทางไปมาแล้วเช่นกัน ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2541 และครั้งล่าสุดที่หาได้จากอินเตอร์เน็ตคือ ปี พ.ศ. 2550 โดยคณะของเว็บ แดนพระนิพพาน จึงขอขอบพระคุณเว็บแดนพระนิพพานที่ได้เดินทางไปสำรวจ ทำให้พอมีข้อมูลในการเดินทางมากขึ้นเยอะเลยทีเดียว แต่ครั้งนี้ผมไม่ได้ประสบความสำเร็จในการเข้ากราบนมัสการรอยพระพุทธบาทได้ เนื่องจากพอไปถึงสถานที่แล้ว มีเจ้าถิ่นคือสนุขจำนวนมาก วิ่งไล่เห่า จนผมต้องใส่เกียร์วิ่งหนึแทบจะไม่ทัน ถ้าผมเดินออกจากรถไปไกลกว่านี้ เห็นทีจะคงถูกพวกเจ้าถิ่นกัดเข้าให้แล้ว แต่อย่างน้อยผมก็ได้รู้แล้วว่าสถานที่แห่งนี้อยู่ตรงไหน และผมจะต้องกลับไปอีกให้ได้ และจะต้องทำให้บรรลุเป้าหมายให้ได้ ผมเริ่มออกเดินทางตามแผนที่ของเว็บแดนพระนิพพาน เส้นทางเดินทางไม่ยากครับ ให้ดูเส้นทางตามแผนที่ ให้เดินทางตามป้ายเดินทางไปวัดป่าเพิ่มบุญ ทางเข้าจะอยู่ติดถนนมิตรภาพ ปากทาง จะมีป้ายบอกทางหลายวัดมากครับ แต่ไม่มีป้ายบอกทางสถานปฏิบัติธรรมรอยพระพุทธบาทกลางดงเลยครับ จึงต้องใช้เส้นทางที่บอกทางไปวัดป่าเพิ่มบุญแทน เพราะเป็นเส้นทางเดียวกัน เดินทางเข้ามาจะพบว่ามีต้นไม้ระหว่างทางปกคลุมเยอะพอสมควรและมีพื้นที่เกษตรกรรมตลอดเส้นทาง ผมจึงไม่แปลกใจเลยทำไมจึงเรียกว่า ต.กลางดง เพราะพื้นที่อยู่กลางดงป่าจริงๆครับ ป้ายบอกทางเข้าสำนักปฏิบัติธรรมรอยพระพุทธบาทกลางดง (สาขาวัดมิตรภาพ) จะอยู่ฝั่งขวา  จะเป็นป้ายค่อนข้างเก่า คาดว่าป้ายนี้จะมีอายุมากกว่า 10 ปีแน่ๆ พอผมได้ขับรถเข้ามา บอกเลยว่าเปลี่ยวมาก สภาพกลางดงจริงๆ ยอมรับความสามารถของคนที่มาค้นหาและตั้งสถานปฏิบัติธรรมจริง ถ้ามาโดยรถเก๋งหรือรถตู้ก็ระวังๆด้วยนะครับ เพราะมีเนินดินเป็นระยะๆ เส้นทางเหมือนไม่ค่อยมีใครจะเข้ามากันนัก ทำให้มีสภาพขาดการพัฒนามากพอสมควร… Read More »